Drie weken Zuid-Korea in april door Janine (week 3)
Dag 15 Suncheon – Yeosu – Suncheon
Vandaag staat een bezoek aan de havenstad Yeosu op de planning. Yeosu ligt in het uiterste zuiden van het Koreaanse schiereiland. Toch kun je er binnen 3 uur heen vanuit Seoul, want het is de laatste stop op de KTX lijn – de supersnelle trein. Vanuit Suncheon is het ongeveer een halfuur rijden.
We hebben er weer prachtig weer bij. Vandaag staat o.a. de Ocean Rail Bike op de planning. Dit is een route langs – je raadt het al – de zee. Naast de Rail Bike locatie ligt Cafe Bene waar we eerst een kop koffie drinken. Cafe with a view!
De Rail Bike begint makkelijk: je rijdt omlaag en hoeft dus weinig moeite te doen. Aan onze andere kant rijdt een Koreaans gezin. Ze begroeten ons en zwaaien naar ons. Dit moment heb ik op mijn camera vast kunnen leggen. Op een gegeven moment rijden we door een tunnel waar aan het einde twee medewerkers klaarstaan ons karretje om te draaien zodat we op de andere rails rijden. Nu moeten we meer moeite doen, maar het is geen grote afstand en met het mooie uitzicht aan onze rechterhand zijn we ons er niet een van bewust dat we aan het fietsen zijn. De locatie ligt naast een strand waar heel veel vis wordt gegeten. Niet ons ding, dus rijden we door naar het eilandje Odongdo. Dit eiland kun je ter voet bereiken. Ook is er een treintje dat je er brengt, maar mijn vader vindt het maar niks om ‘’tussen Koreaanse senioren te zitten’’. Odongdo is geen groot eiland, maar er loopt wel een mooie wandelroute langs de zee. Vanuit de observatietoren heb je een mooi panoramisch uitzicht over de zee. Ook bij Odongdo zijn de eetgelegenheden voor ons beperkt. Als we naar de haven rijden komen we er per toeval achter dat we over de Hamel weg rijden. Juist, de VOC’er Hendrick Hamel! Blijkbaar heeft hij hier zijn eigen museum en is er een vuurtoren naar hem vernoemd, evenals de weg. Het museum trekt onze interesse. Aan de haven naast het museum gaan we lunchen en daarna het museum in. De entree is gratis. Het is een klein museum, maar daarom niet minder de moeite waard. Het museum vertelt over de VOC-geschiedenis, Hendrik’s leven in Korea en de banden tussen Nederland en Korea. Deze plek is een must visit voor iedere Nederlander. Als laatste staat er een ritje met de kabelbaan op het programma.
De Yeosu Cable Car ligt tussen Odongdo en het Hamel museum in, maar alle drie de attracties liggen bij elkaar in de buurt en zijn goed te combineren. De kabelbaan gaat over de zee en brengt ons bij het Dolsan Park. Hier is na zonsondergang de regenboogbrug te bewonderen. Koreanen vinden hem zo bijzonder dat er zelfs een liedje over is geschreven.
Dag 16 Suncheon – Seoul
Vandaag gaan we terug naar Seoul. Na onze rondreis door Korea is het nu tijd om het de laatste dagen wat rustiger aan te doen. We hebben geen exacte invulling. Wel wil ik nog met mijn vader naar de studentenwijk Hyehwa waar ik zeven maanden heb gestudeerd en gewoond.
We zijn van plan om met de KTX terug te gaan naar Seoul, maar waren vergeten deze van tevoren te reserveren. Daarom staat er niks anders op dan de bus terug te nemen. Dit is echter geen straf, want we nemen de meest luxueuze bus terug. We zitten in stoelen die helemaal naar achteren kunnen en we hebben een eigen entertainment system zoals je die in vliegtuigen ook hebt voor lange afstanden. Ook heeft de bus een USB-poort. Wat een luxe.
De bus stopt halverwege voor een pauze van 15 minuten. In de middag arriveren we bij de Bus Terminal in Seoul, Gangnam. Dit is een onwijs groot station waar voor mijn vader geen eind aan lijkt te komen. Niet alleen is het een bus terminal, het station heeft ook een groot shopping center. We nemen de metro naar Yeouido, dit is vlak bij ons hotel. Yeouido is bekend als het financiële district van Seoul en is bekend om het cherry blossom festival – waar wij heen gaan – bij het Hangang park. Hangang staat voor de Han rivier die door de stad loopt. Yeouido ligt boven de rivier.
Het is megadruk bij het park op deze zaterdagmiddag, want het is naar verwachting een van de laatste dagen om de kersenbloesems te kunnen bewonderen. Kersenbloesems zijn net zoals Japan een grote happening. Japan staat dan wel bekend als de plek waar je moet zijn voor de kersenbloesems, maar de Koreanen zijn net zo besmet met het kersenbloesemvirus.
Langs de weg staan kraampjes waar kersenbloesem producten verkocht worden. Ook staan er veel kraampjes met streetfood langs de weg. Daardoor krijgen we veel zin in eten. De locals eten veelal noodles die ze gehaald hebben bij de supermarkt. Die warmen ze op bij de supermarkt en eten ze buiten. Ook staan er allemaal tentjes bij de rivier. Je krijgt bijna een campinggevoel hier.
Dag 17 Seoul
Het is zondag en we maken er een relaxed dagje van. Laat in de ochtend gaan we naar de wijk Hyehwa waar ik in 2016 zeven maanden heb gewoond. Onderweg stoppen we bij de Kyobo boekenwinkel die op onze route ligt. Deze ligt vlak naast het Gwanghwamun Plaza. Ik wil nog even naar Kyobo om een paar Koreaanse boeken in te slaan voor mijn zelfstudie. Daarna nemen we weer de metro naar mijn wijk. Ik zie in één oogopslag wat er veranderd is en wat hetzelfde is gebleven. Er is niet veel veranderd, maar hier en daar zijn wat nieuwe winkeltjes. Hyehwa is een leuke buurt – en dat zeg ik niet alleen omdat ik er gewoond heb – die niet zo massaal aanvoelt als Myeongdong of Gangnam, maar wel vol zit met gezellige winkels. Het is bekend om het Naksan Park. Bij dit park loopt een stuk van de oude stadsmuur van Seoul. Als je langs deze muur loopt kom je uit in het Ihwa Mural Village en, als je nog verder doorloopt, in de fashion wijk Dongdaemun. Het Ihwa Mural Village is een buurt waar de trappen en sommige huizen beschilderd zijn met illustraties. Het is vooral populair onder jonge meiden die van zijn van Koreaanse dramas, want hier zijn meerdere dramas opgenomen. We gaan naar een cafe dat ik in augustus 2016 ontdekte. Het is een combinatie van een cartoon en kattencafe. De procedure is als volgt: je doet je schoenen uit en slippers aan (heel gebruikelijk in Korea), je kiest een tafel uit en bestelt een drankje voor een bepaalde tijdsduur. Wij blijven een uurtje. De meeste Koreanen zijn lekker aan het lezen. Er zijn zelfs een soort boomhutcabines met gordijnen. Ik laat mijn vader zien waar ik gewoond heb (in een piepklein kamertje) en we bezoeken mijn universiteit. ’s Avonds spreek ik af met een vriendin uit Nederland. Ik neem de metro naar Hongdae, slechts een paar haltes van Yeouido. Hongdae is een echte studentenwijk waar het bruist van het leven. Hier is het ontzettend druk in het weekend. Het is de place to be als je goedkoop een lekkere Koreaanse maaltijd wilt eten, voor uitgaan en voor karaoke. Voor het laatste ga ik dan ook naar Hongdae. Een van de leukste dingen aan Korea vind ik de karaoke en ik mag dan ook graag mee blèren met Koreaanse liedjes. Deze keer ben ik niet bij de ‘’muntjeskaraoke’’ (zie ook deel 2), maar bij een wat luxere karaoke. Deze ruimte is groter. We betalen 35000 won (ongeveer 30 euro) voor 4 personen om 1 uur te mogen zingen. Negen van de tien keer zijn ze bij de karaoke zo genereus dat je 15 minuten extra krijgt. De laatste metro teruggaat rond 12 uur, maar die haal ik niet meer. Ik neem een taxi. Dit kost me maar een paar euro. Om half 2 ben ik weer in het hotel.
Dag 18 Seoul
Ons hotel heeft geen ontbijt, maar dat is in Seoul geen probleem. Op een paar honderd meter van ons hotel is een Paris Baguette met goede koffie en heerlijke, Westerse broodjes. Vandaag gaan we de andere kant van de stad verkennen. De Express Bus Terminal waar we eerder waren staat o.a. op de planning. Hier vind je veel goedkope kleding en skincare winkels. Hier wordt kleding verkocht voor leuke prijsjes. Ik vind het leuk om hier rond te kijken. Wel is het lastiger om kleding te vinden die mij past. Mijn vader is niet zo’n shopper, dus we blijven er niet al te lang. De Express Bus Terminal ligt niet ver van onze volgende highlight: de Lotte Tower. Als we de metro uitstappen worden we echter aangesproken door een Koreaanse van een jaar of 50 die ons in het Engels vraagt of ze ons mag rondleiden rond het Seokchon meer. Uiteindelijk blijkt dat ze een dochter heeft die Roemeens studeert. Ze is erg geïnteresseerd in Europa en heeft dan ook al vele plekken in Europa gezien, waarschijnlijk nog meer dan ik. Het Seokchon meer is goed te combineren met de Lotte Tower en/of Lotte World. Daarna gaan we door naar de Tower. Deze is 555 meter hoog en daarmee twee keer zo hoog als de Namsan Tower van 236 m. De Namsan Tower staat echter op de Namsan berg van 262 meter, dus uiteindelijk is de Lotte Tower 57 meter hoger. Voor we in de lift mogen die ons naar de 117e verdieping brengt moeten we eerst nog door een security. De lift brengt ons in slechts één minuut naar de 117e verdieping. Op een scherm kunnen we volgen op welke verdieping en op hoeveel meter hoogte we ons bevinden. Er ontstaat wat druk in m’n oren, alsof ik in een vliegtuig zit dat aan het opstijgen is. Op de 117e verdieping is een deel van de vloer transparant. Ik heb zelf geen last van hoogtevrees, maar ik zie dat er bezoekers zijn die het maar niks vinden. De 124ste verdieping is de hoogste verdieping waar je kunt komen. Omdat de Tower vlak aan de rivier ligt heb je hier een beter uitzicht op dan vanuit de Namsan Tower. ’s Avonds ga ik alweer – maar wel voor de laatste keer – naar de karaoke in Hongdae. De karaoke waar ik een dag eerder was is me goed bevallen. Dit keer ga ik met mijn vader en onze Koreaanse agent. Gelukkig kunnen we allemaal totaal niet zingen.
Dag 19 Seoul
Vandaag is het dinsdag en hebben we het Gyeongbokgung Palace op de planning staan, maar ik was vergeten dat deze op dinsdag gesloten is. Dat is jammer, maar gelukkig is er in de buurt van het paleis genoeg om ons te vermaken. Ook het National Folk Museum maakt onderdeel uit van het paleis en is alleen toegankelijk met een ticket voor het paleis. Dat betekent dat we niet het museum binnen kunnen, maar buiten zijn er wel een aantal interessante dingen te bekijken.
Zo is er de hoge pagoda die niet te missen is en zijn er winkeltjes nagebouwd in jaren zestig stijl waar je naar binnen kan, zoals een apotheek en een café. Er is een zgn. ‘’newtro’’ trend in Korea waardoor dingen uit het alledaagse leven worden gehyped, van de jaren 20 tot 60. In dit retrocafé hangen prijzen aan de muur van koffie en thee variërend van 200 tot 300 won. Ter vergelijking: tegenwoordig betaal je 3000 won voor een Americano. Bij het Folk Museum komen we ook een aantal Nederlandse mannen tegen, maar mijn vader zegt ‘’nog even geen zin te hebben in Nederlanders – we zijn nu in Korea’’.
We drinken een kop koffie op het terras van het Folk Museum en gaan we verder op pad. We lopen richting Samcheongdong. Samcheongdong is een van mijn favoriete wijken in Seoul. Samcheongdong slaagt erin de traditionele Koreaanse sfeer te behouden met vele authentieke en gezellige winkeltjes en cafés. Ook hier kun je een hanbok (traditionele Koreaanse kleding) huren. Je kan hier prima terecht voor een goede Koreaanse maaltijd of om souvenirtjes in te slaan. Wij eten dan ook bibimbap, een Koreaans gerecht waarin alle ingrediënten worden gemixt (bibim betekent mixen). Mijn vader heeft dit nog niet eerder gegeten, dus dit stond nog op onze bucket list. Gelukkig valt het gerecht goed in de smaak.
Daarna gaan we nog vlug even naar het Bukchon Hanok Village wat gekenmerkt wordt door de traditionele huisjes (die overigens nog bewoond worden). Ik merk dat het village wel steeds toeristischer wordt, zeker vergeleken met vijf jaar geleden toen ik er voor het eerst was. We moeten ons wat haasten want om 4 uur staat een theatervoorstelling op het programma. Jane Tour heeft kaartjes voor ons geregeld. Het is een traditionele Koreaanse voorstelling, maar voordat de show echt begint worden er willekeurig twee mensen uit het publiek geplukt die bepaalde handelingen na moeten doen. Ik ben blij dat ik op de tribune zit. Na deze interactie met het publiek begint de show echt. Het verhaal – dat wel iets weg heeft van Cinderella maar dan op z’n Koreaans – wordt uitgebeeld aan de hand van muziek (vooral veel trommels) en dans. De performers hebben allemaal prachtige oude traditionele kleding aan. Het verhaal speelt zich namelijk af in de 17e eeuw. Aan de zijkanten staan beamers waarop korte toelichtingen in het Koreaans, maar ook in het Engels worden geprojecteerd. Zo is de voorstelling ook voor buitenlanders goed te volgen. Na deze show van 1,5 uur is het half 6 en gaan we richting de Jogyesa Tempel. De straten in Seoul hangen vol met gekleurde lantaarns voor Boeddha’s aanstaande verjaardag. Dit kleurrijke spektakel is vooral ’s avonds leuk om zien. Bij de tempel hangen ontelbaar veel lantaarns en zodra de zon onder is en de lampjes aan gaan komen de kleuren nog veel mooier uit. Tempels als Jogyesa en Bongeunsa zijn de beste plekken om te zijn in deze periode vlak voor Boeddha’s verjaardag.
Dag 20 Seoul – Noord-Koreaanse grens
We kunnen het ons nog niet voorstellen, maar vandaag is toch echt de allerlaatste dag in Korea. Relaxen zit er niet echt in, want vandaag staat er nog een excursie naar de Noord-Koreaanse grens op het programma – en deze begint vroeg. Om 7:15 moeten we in de lobby van ons hotel zijn waar we opgehaald worden. We zijn vandaag in een internationaal gezelschap. We rijden in een klein busje waar ongeveer 15 personen in kunnen. Ook is er een reisleidster mee die zowel vloeiend Engels als Koreaans spreekt. Ze vertrekt ons het een en ander over de Koreaanse geschiedenis: over de bezetting van Korea, de Koreaanse oorlog en de tweedeling van Korea. Ook vertelt ze ons wat er op het programma staat en checkt ze of iedereen zijn of haar paspoort mee heeft. Dit is cruciaal, want later komen er twee jongemannen onze bus in om de paspoorten te controleren. We worden eerst afgezet bij het Imjingak Park. De reisleidster vertelt ons dat dit park is opgericht voor verdeelde families. In de Koreaanse cultuur wordt er veel nadruk gelegd op het ‘’teruggaan naar je roots’’ tijdens nationale feestdagen. Dit park moet dan ook troost bieden voor gescheiden families die niet terug kunnen naar hun roots. Dit is dan ook de reden dat er een soort attractiepark te vinden is – deze is speciaal aangelegd voor kinderen van dit soort families. Bij het Imjingak park vind je ook de Freedom Bridge. Deze brug werd na afloop van de Koreaanse oorlog gebouwd om oorlogssoldaten uit te wisselen. De brug, die nu is afgesloten, hangt nu vol met gekleurde lintjes waar herenigingswensen op geschreven staan.
We hebben niet heel lang de tijd bij het Imjingak Park. Het tempo bij deze excursie is aardig hoog. We rijden door naar de Dorasan Observatory. Dit is een uitzichtspunt. Wanneer je door de telescoop kijkt heb je uitzicht op een Noord-Koreaans ‘’fake village’’, zoals onze leidster het noemt. Naast dit propagandadorp zijn er twee hoge vlaggenmasten: van noord en zuid. In de jaren ’80 bouwde Zuid-Korea hier een vlaggenmast van 98 meter hoog. Noord-Korea reageerde met een nog grotere vlaggenmast van 160 meter hoog. Tot 2008 was het de hoogste ter wereld. Ook kun je de stad Kaesong zien liggen. Het Kaesong Industrial Complex was een economisch project van de twee Koreas waar 54000 Noord-Koreanen werkzaam waren van 2002 tot 2016. Naast de Observatory zit een café dat omringd wordt door prikkeldraad. Wanneer je aan het raam zit heb je dan ook uitzicht op dit prikkeldraad. Bizar om te zien. Wat ook een bizarre ervaring was is het lopen door een van de tunnels die gegraven is door Noord-Korea. Mijn vader – die twee meter lang is – heeft zich er niet aan gewaagd en dat was misschien maar beter ook, want met mijn 1.82 heb ik nog zeven keer mijn hoofd gestoten. De tunnel heeft de capaciteit om binnen 1 uur 30.000 Noord-Koreaanse soldaten door te laten. Met andere woorden: ze hadden het zuiden kunnen binnendringen. We mogen niks meenemen. Telefoons en camera’s zijn uit den boze en moeten we in lockers opbergen. Tot slot gaan we naar Dorasan station. Dit is het laatste station voor de Noord-Koreaanse grens. Het is in 2002 geopend maar tot op de dag van vandaag, met uitzondering van een paar transporttreinen, nooit gebruikt. Het is gebouwd ten tijde van de zgn. Sunshine Policy, een periode waarin de Zuid-Koreaanse president Kim Dae-jung geprobeerd heeft om de banden met het noorden aan te sterken. Op het station lees je dan ook:
‘’Not the last station from the South but the first station toward the North’’.
Ook hangt er een grote kaart van hoe een Trans-Eurasian treinlijn van er uit zou kunnen zien als treinverkeer tussen noord en zuid mogelijk is. De hele excursie zet je beslist aan het denken – een heleboel ‘’wat als’’ vragen en ‘’stel je voor’’ scenario’s doemen op. Het is een plek waar de Koude Oorlog nog steeds aanwezig is. Om 14:30 zijn we weer terug in Seoul. Nu wordt het toch echt tijd om de laatste souvenirtjes in te slaan en de laatste voorbereidingen te treffen. ‘s Avonds worden we in de lobby van ons hotel opgehaald voor onze transfer naar het vliegveld. Voor de (voorlopig) laatste keer kijk vanuit de auto naar de torenhoge skyscrapers en verlichte bruggen. Ik vind Seoul ’s avonds – in het donker – altijd nog overweldigender en massaler dan overdag. Wanneer het donker wordt en alle (neon) lichten in de stad aangaan voel je pas echt hoe Seoul een stad is waar altijd alles maar doorgaat.
Het was een geweldige reis met ook voor mij veel nieuwe indrukken en nieuwe, mooie herinneringen. Ik ben blij dat ik nu ook mijn vader het land heb kunnen laten zien waar ik meerdere keren ben geweest en heb gestudeerd. Het zal niet de laatste keer zijn.