Kyoto, Osaka en de Japanse Alpen in september door Janine (deel 2)
Dag 6 Shinetsu sectie 5 – Togari Onsen
Vandaag loop ik weer een ander stuk van de Shinetsu. Vandaag loop ik een deel van sectie 5. Sectie 5 staat erom bekend om het meest intensieve deel van de Shinetsu trail te zijn. Gisteren heb ik een deel van sectie 2 gelopen, wat volgens mijn gidsen juist ‘’het makkelijkste deel was’’. Volgens mijn gidsen bestaat sectie 2 uit veel ‘’ups and downs’’. Vandaag meld ik me weer om 9 uur bij de receptie van het Madarao Kogen hotel na een goed ontbijt. De manager van het hotel brengt me naar het beginpunt van sectie 5: de Sekida pass.
Onderweg stoppen we in Togari Onsen waar mijn minshuku is waar ik later vandaag aankom. Hier laat ik mijn grote bagage achter en ontmoet ik mijn Japanse gids. Het busje brengt ons naar een hoog punt, ongeveer 1000 meter hoog. Vandaag wandelen we een kleine 5 kilometer door de bergen. Dat is geen enorme afstand, maar omdat het wederom warm is en we inderdaad veel ‘’ups en downs’’ tegenkomen is het een mooie afstand. De gidsen zijn vandaag ook weer reuze enthousiast over alle plantjes die we tegenkomen. Ze hebben ook een goed gevoel voor humor, wat de wandeling erg plezierig maakt. We wandelen door de bossen en komen wederom weinig mensen tegen. Het is fijn om even uit de mensenmassa te zijn. Na een kleine 3 uur zit de wandeling erop en ga ik terug naar mijn minshuku. Onderweg heb ik de gids verteld dat ik nog heel graag eens kakigori – Japans geschaafd ijs – wil eten, en dit vertelt ze aan de eigenaresse van de minshuku. Zij staat onmiddellijk op om dit voor mij en mijn gids te maken – wat een service! De eigenaresse spreekt goed Engels en vertelt dat ze vaker Nederlanders over de vloer krijgt. De minshuku ligt erg afgelegen en een auto is dan ook een must, maar de rust is heerlijk. De minshuku wordt omgeven door rijstvelden die ik ook uit mijn kamer kan bewonderen. Na de wandeling ga ik vrijwel meteen naar de onsen om te badderen. Het is mijn eerste keer in een onsen en ik heb geluk: op dit tijdstip zijn er geen andere mensen in de minshuku. Daarna is het tijd om te relaxen op mijn kamer met een goed boek. Om 5 voor 6 gaat de telefoon in mijn kamer over: het diner is klaar. Om 6 uur zit ik aan tafel – of beter gezegd op de grond. Ook nu ben ik wederom de enige. Ik eet in alle rust van de vele gerechten die geserveerd zijn. Om half 8 ben ik uitgegeten.
Dag 7 Togari Onsen – Hirayu Onsen
Vandaag reis ik weer verder. De eigenaresse van de minshuku helpt me met het doorsturen van mijn koffer naar Takayama, waar ik morgen heen zal gaan. Vandaag staat Hirayu onsen op het programma. De eigenaresse van de minshuku zet me af bij het station van Iiyama. Ik reis vandaag dus zonder koffer – ik heb alleen een rugzak mee – en dat maakt de reis naar Hirayu Onsen super relaxed. Ik zit voor slechts 10 minuten in de Shinkansen trein tot aan Nagano waar ik overstap op de express train naar Matsumoto. In Matsumoto moet ik verder met de bus naar Hirayu. Ik mis echter mijn overstap waardoor ik opeens twee uur te besteden heb in Matsumoto. Daar was ik aan het begin van mijn reis ook, maar ik had destijds alleen tijd voor sightseeing. Ik besluit dan ook om nu de winkels van Matsumoto te ontdekken. Ik laat echter mijn mobiel ergens achter op het station en schiet dan ook lichtelijk in de stress – zonder mobiel kan ik niet verder! Ik word doorverwezen naar het Lost & Found centrum, waar drie senioren werken. Gelukkig hebben ze mijn telefoon gevonden! Ik heb meteen de proef op de som gesteld: Japanners zijn inderdaad goudeerlijke mensen. Ze halen een witte iPhone 6 tevoorschijn – waarvan ik meteen zie dat die van mij is – en er wordt me gevraagd om mijn telefoon te ontgrendelen. Men wil mijn paspoort nog zien en ik moet nog het e.e.a. invullen. Daarna slenter ik nog een paar winkels door. Om 1 uur vervolg ik mijn weg naar Hirayu. Ik ben aangenaam verrast, want de route die de bus aflegt door de Japanse alpen is prachtig. Ik passeer hoge bergen, rivieren en een grote dam. Na een plezierige rit van ruim een uur ben ik in Hirayu aangekomen, een gemoedelijk onsen plaatsje. Ik vervolg mijn weg naar de Shinhotaka Ropeway waar je met de kabelbaan omhoog kan (maar liefst 3200 meter)! Helaas heb ik pech, want het is erg mistig bovenaan. Vandaag is niet echt mijn lucky day, zo concludeer ik. Gelukkig is de omgeving van Shinhotaka ook nog de moeite waard met wandelpaden die worden omgeven door enkele mooie watervallen. Terug in Hirayu is het nog een paar honderd meter lopen naar de minshuku. Ik heb weer de publieke onsen helemaal voor mezelf. Na een warm bad is het weer genieten van een zeer uitgebreide Japanse maaltijd. Rechts van me zit een Japans stel te eten en te kletsen met de eigenaresse van de minshuku. Ze zijn ook geïnteresseerd in mij, dus ik vertel ze waar ik vandaan kom en hoe mijn Japan reis er uitziet. Na het avondeten ga ik weer vroeg slapen.
Dag 8 Hiraryu Onsen – Takayama
’s Ochtends na het ontbijt vervolg ik mijn reis naar Takayama. Ik heb nog tijd over en ik maak een korte wandeling door Hirayu, waar ik langs verschillende shrines en onsens kom. Hirayu is een typisch onsenplaatsje gelegen in de Japanse alpen. Bij de bus terminal koop ik nog het een en ander voor onderweg. De rit van Hirayu naar Takayama duurt ruim een uur, maar we rijden weer door de Alpen, dus er is genoeg om te zien en te bewonderen. Takayama is een relatief kleine plaats, maar in vergelijking met mijn twee eerdere accommodaties op het platteland – in Togari en Hirayu – voelt dit weer als een stad. Ik kijk er naar uit om Takayama te verkennen, want het staat voornamelijk bekend om de Sanmachi – authentieke straatjes waar huisjes zijn ingericht naar de architectuur ten tijde van de Edo periode (1603-). De oude stad voelt wel wat toeristisch aan, er zijn veel buitenlanders. Dat is echter ook wel te begrijpen als je nagaat dat Kanazawa de enige andere stad is in heel Japan met vergelijkbare authentieke straatjes. Takayama is het centrum van de Hida regio waar koeien van het bijzondere Hida ras vandaan komen. Je treft in Takayama veel restaurants waar ze dit heerlijke vlees aanbieden. Alles op de menukaart ziet er heerlijk uit, maar ik ga uiteindelijk voor de Hida beef curry. Het smaakte goed! Naast me zitten twee Spanjaarden waarmee ik een praatje maak. Ze vertellen dat het ook voor Spaanse begrippen best warm is – gelukkig, gedeelde smart! Stelde ik me dus toch niet aan. Ze komen uit Granada maar iedere dag die ze tot dusver hebben gehad is het in Japan warmer dan in Spanje. De serveerster legt uit dat het warmer dan normaal is door de tyfoon die warmte achterlaat. Maar het mag de pret niet drukken. In de authentieke straatjes zitten verschillende soorten winkels en cafés, maar wat de meeste winkels gemeen hebben is dat ze authentieke Japanse producten verkopen. Ik word een beetje hebberig van al dat moois. Uiteindelijk hou ik het bij een paar souvenirs voor thuis. Niet ver van de traditionele straatjes zit de Takayama Jinya, ofwel het Government House van Takayama. Dit is écht uniek, want nergens anders in Japan vind je een soortgelijk gebouw. Het was de residentie van de lokale gouverneur die de leiding had over de Hida regio ten tijde van de Edo periode. Ooit waren er meer dan 60 van dit soort complexen, maar deze in Takayama is nog de enige resterende. Vanaf de buitenkant zie je niet meteen hoe groot het van binnen is. Erg interessant voor de geschiedenis liefhebbers, en op uitzondering van de exhibitie hall wordt alles ook in het Engels uitgelegd. ’s Avonds is Takayama toch wel erg stil, in ieder geval de buurt waar ik loop. Ik heb op het internet een donkatsu restaurant gevonden waar ik, bij aankomst, de enige buitenlander ben. Ook is er geen Engels menu, maar ik vertel dat ‘’gewoon donkatsu’’ ook prima is. Het is echt een lokale tent – op het moment dat ik binnenkom is er nog één andere meneer van middelbare leeftijd. Het wordt gerund door een ouder stel. De communicatie is beperkt, maar ik merk dat ze het leuk vinden dat ik bij hun kom eten – de vrouw van ergens in de 70 bestudeert me aandachtig terwijl ik met chopsticks eten. Ik voel me dan ook enigszins onder druk staan om zo veel mogelijk op te eten. Na deze prima maaltijd van slechts 1000 yen (nog geen tien euro) ga ik weer terug naar het hotel.
Dag 9 Takayama – Kyoto
Vandaag moet ik veel reizen. Ik reis weer terug naar Kyoto, want vanavond staat er een dinner met twee van onze business partners op het programma. Maar voor het zo ver is moet ik eerst nog een paar uur reizen. Ik reis via Nagoya naar Kyoto. De eerste trein is een express train, de tweede trein is een Shinkansen. Kyoto voelt al meer vertrouwd – ik ben hier immers al eerder geweest. Ik verblijf weer in het Shinmonzen Ethnography hotel, hetzelfde hotel waar ik de eerste nacht van mijn reis heb geslapen. ‘’Je bent hier al eerder geweest, toch? Welkom terug!’’ zegt de Engelssprekende receptionist van het hotel. Het is geen straf om hier weer te zijn, want ik vind dit toch wel het mooiste hotel tot dusver. Vanmiddag wordt er veel regen verwacht. Ik breng mijn middag door bij de Shijodori, de winkelstraten. Ik koop Koreaanse skincare en drink een Starbucks – inderdaad, totaal niet Japans, maar het avondeten schijnt wel typisch Japans te zijn: rauwe kip. Ja, dat leest u goed: RAUWE kip. Rauwe kip is een delicatesse in Japan en hoewel ik op het internet alleen maar positieve recensies tegenkom – de Japanners weten echt wel wat ze aan het doen zijn – heeft het toch niet mijn voorkeur. Ik ben dan ook blij als we die avond in een yakitori restaurant zitten met een zeer uitgebreide menukaart. Ik heb een afspraak met Chiyo en Ken van Windows to Japan, die alle twee zeer goed Engels blijken te spreken. Ze zijn erg geinteresseerd in al mijn Japan avonturen en de avond vliegt voorbij. Na verscheidene soorten yakitori te hebben gegeten nemen we nog ijs na. Het ijs heeft een kaneelachtige smaak en smaakt geweldig, misschien nog wel beter dan de yakitori. Chiyo loopt met me mee tot aan mijn hotel en laat me onderweg zien bij het metrostation zien waar ik moet zijn voor mijn reis naar Osaka.
Dag 10 Kyoto – Osaka
Vandaag is alweer mijn laatste dag in Japan, die ik in Osaka ga doorbrengen. De rit van Kyoto naar Osaka stelt niks voor met de rit van Takayama naar Kyoto van gisteren – ik ben een klein uurtje onderweg. Ken heeft me gisteren verteld dat Osaka de tweede stad van Japan is en het er erg levendig en ook een tikkeltje chaotisch is. Het is ook een goede stad voor lekker eten en shoppen. Dat spreekt me wel aan. Ik heb dan ook geluk dat mijn hotel Villa Fontaine Shinsaibashi midden in het shoppingdistrict van Shinsaibashi ligt. Als ik bij de metro met de roltrap omhoog kom is het eerste dat me opvalt dat het hier inderdaad écht groot en druk is. Het metrostation alleen al heeft een shopping center onder de grond waar ik me prima kan vermaken. Ik laat mijn koffer achter in het hotel en ga op verkenning. Eerst is het tijd voor een ijskoffie. Ik heb vandaag een paar dingen op het programma die ik nog wil doen: natuurlijk de winkelstraten, maar ook het kasteel van Osaka en de Dotonbori. Japanse souvenirs heb ik al wel, maar het blijft toch leuk om rond te slenteren door de winkelstraten in Osaka. Hier vind je ook zaken als H&M en Uniqlo. Wat me ook opvalt is dat er hier meer buitenlanders zijn dan in de andere steden die ik tot nu toe bezocht heb. Ik kom veel meer Koreanen en Chinezen tegen, en ook meer Europeanen. Er schijnt ook nog een Koreatown te zijn, maar daar kom ik helaas niet meer aan toe. Ik ga een praatje aan met een paar Koreanen in een Koreaanse winkel. Dat vinden ze leuk, en dus krijg ik een paar goodies.
Het kasteel van Osaka ligt er prachtig bij. Vanuit de verte is het al meteen herkenbaar. Het ligt op een hoge fort. Ook wordt het omringt door veel water. Het is schijnbaar gerestaureerd in 1997, maar niks aan het kasteel wekt de indruk dat het een reconstructie is van het kasteel ten tijde van de Edo periode. Het uitkijkpunt hier is ook zeer fraai: met het kasteel op de voorgrond en de moderne, hoge skyscrapers op de achtergrond. Osaka voelt een beetje als Rotterdam: het is een grote havenstad. Ik zou me hier prima nog een dag vermaken, maar helaas vlieg ik morgen weer terug. ’s Avonds loop ik nog via Shinsaibashi naar Dotonbori. Het is even na zessen al donker. Dotonbori laat zich kenmerken door felle neonlichten, reclameborden, heel veel mensen en ook heel veel verschillende restaurantjes. Aan de buitenkant van een restaurant kun je al in één oogopslag zien wat er geserveerd wordt. Tegen 10 uur ben ik weer in het hotel – het is tijd om te gaan slapen, want ik moet vroeg opstaan voor mijn terugvlucht. Ik krijg bericht van de KLM dat mijn vlucht van 10:25 uur een uur vertraagd is. Dat komt goed uit – kan ik nog een uurtje langer op bed blijven liggen.
Dag 11 Osaka – Amsterdam
Om 6:45 gaat mijn wekker en nog geen halfuur later sta ik buiten (ik ben niet zo’n ochtendmens, dus het ontbijt sla ik over). Met de metro reis ik naar Kansai airport met een overstap op Tennoji station. Op het vliegveld retourneer ik de wifi router van sushiwifi.com (aanrader!) per post en check ik mijn koffer in. Ik ga langs de douane en immigratie en neem een metro die me in een paar minuten brengt naar mijn gate. Het vliegtuig is op tijd en om 10:25 stijg ik op – terug naar Nederland. Ik weet zeker dat er nog heel veel reisjes naar Japan zullen volgen in de toekomst!