Okinawa eilanden in juni door Marco

 

Dag 1 Amsterdam – Taipei – Okinawa

Op weg naar Okinawa heb ik een korte overstap op de luchthaven van Taipei. Na 11 uur vliegen ben ik wel toe aan een kopje koffie en ja hoor, het eerste waar ik tegenaan loop in de koffiebar is een stapel blikken met Hollandse stroopwafels. Op dag 1 heb ik nog geen heimwee naar Hollandse producten dus heb ik het maar bij een ijskoffie gelaten.

Gelukkig is de 2^de vlucht maar 2 uurtjes en is het hotel in Naha eenvoudig te bereiken met de monorail. Gelijk het bed in rollen, want voor morgen staat er een druk programma op de agenda.

 

Dag 2 Okinawa – Tokashiki – Aka

Het plan is om de komende 2 dagen verschillende eilandjes en snorkelplaatsen voor de kust van het hoofdeiland Okinawa af te gaan.

De lokale gids, die mij de komende dagen gaat begeleiden rijdt ons naar de haven waar we de ferry nemen naar Tokashiki. Hier halen we een huurauto op en huren we zwemvesten. Snorkelen met zwemvest aan is verplicht in heel Okinawa. Snorkelspullen hebben we zelf mee, maar die kan je hier ook huren als je die niet hebt. De eerste snorkel plaats valt tegen. Al het koraal in deze baai is al dood en de zeeschippadden, die hier schijnen te zijn hebben we ook al niet gezien. Gelukkig is de volgende plek veel beter en genieten we van een groot uitgestrekt koraalrif.  De zon breekt half door en ik merk de volgende ochtend dat ik hierdoor behoorlijk verbrand ben. Dus toch maar snorkelen met t-shirt met lange mouwen.

Een klein bootje brengt ons naar Aka eiland waar we in een eenvoudig duikerspension overnachten. In de haven staat een beeld van een mannetjeshond en de gids vertelt dat er op het volgende eiland ook een beeld van een vrouwtjeshond staat. Het verhaal gaat dat het mannetje naar het andere eiland is gezwommen om bij zijn geliefde te zijn.

Wanneer het is dit zeer rustige plaatje begint te schemeren verschijnen hier en daar in de straten kleine hertjes. Dit is een speciaal klein hertensoort dat alleen op sommige Okinawa eilanden voorkomt. Als we in de buurt komen springen ze schrikachtig weg.

De eigenaar van het pension had al gewaarschuwd dat wij het hek van zijn tuin goed moesten vergrendelen, omdat geregeld zijn bloemen werden opgegeten als een gast dat vergat.

 

Dag 3 Aka – Zamami – Okinawa

Hier op Aka kunnen we van onze hotel in 10 minuten naar het strand wandelen. Wij zijn deze ochtend de enige in de zee op de strandwachter na die er op toeziet dat wij binnen de omheining blijven. Veel snorkelplaatsen in Okinawa zijn afgezet moet boeien. Niet alleen voor de veiligheid maar ook om het koraal buiten de officiële snorkelplaatsen te beschermen.

Op het strand van Zamami, het laatste eiland van deze tweedaagse trip is het een stuk drukker en ook hier al zijn Chinese toeristen te vinden.

Wij hebben geluk gehad met het weer en pas op toen we terug op het hoofdeiland van Okinawa waren begon het voor het eerst te regenen. Terug bij het hotel aangekomen komt de lieve staf van het hotel mij al op de parkeerplaats tegenmoet met een paraplu. Zij had mij al aan zien komen rijden. Wat zijn Japanners toch attent.

Door de avondspits, die vrij stevig is op Okinawa lopen we achter op schema en stellen we het avondeten een paar uur uit, want voor vanavond is een bijzondere karate les gepland. De les wordt gegeven door de beroemde sensei Tetsuhiro Hokama. Deze 74 jarige sensei heeft de 10^de dan in karate Goju ryu stijl en direkteur van het Okinawa karate museum. De sensei wordt geassisteerd door leerlingen uit verschillende Europese landen, die inmiddels in Okinawa zijn gaan wonen om zich op het traditionele karate toe te leggen.

 

Dojo kan je vertalen als het huis van de sensei. Je betreedt de dojo als gast met passend respect voor de sensei en zijn huis en je wordt ook op deze manier gastvrij ontvangen. Het is lastig uitleggen, maar het is gewoon een heel andere sfeer dan het afgebakende klassikale uurtje sporten in een sportzaal in Nederland. Als je binnen bent begin je alvast je eigen warming up te doen terwijl de rest binnen druppelt. Als je tijdens de training even wat water wil drinken of iets dergelijk is dat geen probleem en na de les zitten we nog ruim een uur bij elkaar om met elkaar over karate te praten en de sensei vragen te stellen.

Ook al lijkt het vrijblijvend, dat is het zeker niet. Iedereen is gefocust en traditioneel karate op Okinawa is fysiek harder dan wij gewend zijn. Echt een leuke ervaring.

Dag 4 Okinawa

Mijn gids heeft een volle dag excursie georganiseerd over de slag van Okinawa. Okinawa is het enige stukje Japans grondgebied waar op het land gevochten is.

De eerste plaats die we bezoeken is Hacksaw ridge. Op deze klif overzag het Japanse leger de invasie van het geallieerde leger en vormde hier de eerste verdedigingslinie. Het Japanse leger had opdracht gekregen de invasie zelf niet tegen te houden, omdat de keizer bang was als de invasie op Okinawa niet zou lukken de geallieerden wellicht door zouden gaan naar het vaste land van Japan. Okinawa werd dus opgeofferd om meer tijd te winnen voor de verdediging van het vaste land.

Na een overheerlijke lunch in een klein lokaal visrestaurantje verstopt in een woonwijk gaan wij naar waarschijnlijk de bekendste spot van de slag van Okinawa de tunnels bij Naha waar het hoofdkantoor van de Japanse marine van Okinawa gevestigd was. Het is een misverstand dat er in deze tunnels zelf gevochten is. Het Japanse leger voelde zich door gebrek aan water en voedsel gedwongen om zich van het leven te beroven door zich of in de tunnels op te blazen of de tunnels uit te lopen waar de geallieerden hen opwachtte. Voor een Japanse soldaat was overgeven geen optie.

We sluiten de dag af bij het Peace memorial museum helemaal in het zuidelijkste puntje van Okinawa waar zich ook het memorial bevind met de namen van alle slachtoffers van de slag van Okinawa. De slag van Okinawa heeft 14 dagen geduurd en er zijn zo’n 120.000 slachtoffers gevallen.

Een indrukwekkende dag waarbij je merkt dat bepaalde onderwerpen nog steeds gevoelig liggen om te bespreken.

 

Dag 5 Okinawa – Miyako

Na een vlucht van ongeveer een uur heb ik een rit over het voornamelijk vlak leeg eiland gemaakt. Het eiland is groter dan ik gedacht had. Aan de oostkust van Miyako eiland de vuurtoren beklommen en hard terug gerend naar de auto door de regen.

Dag 6 Miyako

Miyako is verbonden via 2 lange bruggen met 2 buur eilanden. Vandaag ben ik naar Shimoji shima eiland gereden, omdat hier de beste snorkel plaats van de 3 eilanden ligt. De snorkelplaats ligt in een baai afgeschermd met rotsen wat gelijk een mooie afbakening geeft. Overal staan borden met waarschuwingen voor onderstroom oftewel niet de baai uit komen. Op een plek waar blijkbaar iets heel lekkers te eten is stuit ik op wel 50 gele met zwarte strepen vissen op een kluitje. Wat is de onderwaterwereld toch altijd mooi.

Op de terugweg trakteer ik mijzelf op een softijsje en mag ik een keus maken tussen 10 verschillende zout smaken als toppings. Een paar die me zo te binnen schieten waren wasabi zout, chocolade zout groene thee zout en sesam zout. Zout ijs is even wennen, maar smaakt eigenlijk helemaal niet verkeerd.

 

Dag 7 Miyako – Ishigaki

Vandaag vlieg ik naar Ishigaki. Het hoofdeiland van de Yaeyama eilanden. Het is een half uurtje vlieg met een propeller vliegtuig, dus geen lange reisdag. Maar omdat de vlucht midden op de dag is blijft er ’s ochtends en ’s middags toch niet veel tijd over om wat te doen. Dus na check in in het hotel maar wat souvenirs winkeltjes af gewandeld. Mijzelf verbazend hoe veel variaties shisha (leeuwtjes) beeldjes er wel niet te koop zijn. Het hotel (Patina hotel) heeft trouwens enkele leuke items.

• Gratis koffie, organische thee of koude jasmijn thee.
• Een puntensysteem voor als je aan het milieu en bijv. je lakens en handdoeken nietelke dag laat verschonen. Met deze punten kan je gratis drankjes of kadootjes kopen.
• Je kan een vrolijk Okinawa shirt lenen om mee over straat te lopen. Zeker leuk voor de unisex liefhebbende echtparen. Jammer dat ze mijn maat weer niet hadden.

’s Avonds werd ik uitgenodigd bij een Italiaans restaurant te gaan eten. Het restaurant had een bijzondere ingang. Rolluiken naar beneden en een deurtje van maximaal één meter hoog. Geen uithangbord, maar enkel nummer 82 op het deurtje geschilderd. Uiteraard duurde het even voor ik wist dat ik hier moest zijn, maar de buurman aan de overkant bevestigde dat hij wel eens mensen naar binnen zag kruipen, dus dat ging ik dan ook maar doen. Door het deurtje nog even 2 meter door kruipen en door nog zo’n deurtje en dan sta je opeens in een sfeervol restaurantje.

Het heeft zeker wat speciaals zo’n entree, maar naar de klandizie kijkende (we waren de enige gasten) is het commercieel misschien niet zo handig.

Dag 8 Ishigaki – Iriomote

Naar vandaag heb ik echt uitgekeken. Ik ga naar een bijzondere plek.

Net nu ik uit wil checken en naar de ferry wil lopen met al mijn spullen barst er precies boven het hotel een onweersbui los. Er zit nog geen seconde tussen de flits en de donder. Gisteren was een Japanse dame in een voorbij rijdende auto al zo lief mij spontaan een paraplu te geven en vandaag kreeg ik gelukkig een lift naar de haven aangeboden. Het is maar een paar minuten lopen maar met dit weer is dat toch niet leuk.

 

Met de ferry naar het natuur eiland Iriomote. Dit eiland bestaat bijna alleen maar uit bos, jungle en water en één weg die rond het merendeel van het eiland gaat. Aan het einde van deze weg is een klein haventje. Hier neem ik de ferry naar Funauki. Dit dorpje is dus niet met een auto te bereiken, want er is geen weg naartoe. Je zult dan ook begrijpen dat het niet een enorm grote plaats is en je hier volledig tot rust komt. Of je wil of niet. Er staan minder dan 20 huizen en in één daarvan blijf ik vandaag overnachten. In het lokale restaurant kan ik enkel Okinawa soba kiezen en ben ik tijdens de lunch de enige klant. Het restaurant is enkel tijdens lunch uren geopend 😊. Nadat ik mijn soba heb gekregen met een lekker koel biertje verontschuldigd de dame van het restaurant zichzelf en zegt dat ze over een half uurtje weer terug is. Mij alleen met haar restaurant achter latend. Heerlijk dat dat gewoon nog kan in dit soort plaatsen.

De zon en korte stevige regenbuien wisselen elkaar in de ochtend af, maar ’s middags wordt het stabieler mooi weer en is het tijd om het strand te gaan verkennen.  Het strand ligt 10 minuten wandelen door het bos met nog een waterval halverwege ook. Dit is best een leuk strandje met een mooie blauwe zee. Ook hier is het weer niet druk, want ik ben weer de enige. Niks mis mee. De strandstoelen, parasols, cocktails en trendy bars moet je er zelf bij bedenken. Maar ik kan vandaag best zonder. Wel zelf een flesje sake meenemen om de avond door te komen.

Dag 9 Iriomote

Één ferry, één weg en één bus en toch is het niet gelukt de dienstregelingen van de ferry en bus op elkaar af te stemmen. De bus vertrekt namelijk 5 minuten voordat de ferry aankomt. Maar de eigenaar van het pension verzekerd me dat het goed gaat komen, want hij is ook de schipper van de ferry en wanneer de boot vertrekt belt hij de buschauffeur om even te wachten. Nadat de ferry aangelegd is wordt ik aangemoedigd om zo snel mogelijk naar de bus te rennen met mijn spullen. Ik snap de paniek niet erg, want ik ben de enige passagier in de bus en tijdens de rit naar de andere kant van Iriomote eiland stapt er verder ook niemand in.

 

Nadat ik mijn huurauto opgehaald heb, besluit ik een wandelpad door het bos af te wandelen waar mij een verrassing te wachten stond. Hier stuit ik op ruïnes van een oud mijndorpje, die door de begroeiing en wortels van de bomen overwoekerd zijn, nadat het dorp in 1943 verlaten is. Het doet mij gelijk denken aan de Tomp Raider tempel in Cambodja, maar ja dat is wel van andere proporties.

De maximum snelheid op Iriomote is 30 km per uur. Dit komt voornamelijk door de erg zeldzame Iriomotekat, die hier in het wild voorkomt. Bijna elke kilometer staat er dan ook een waarschuwingsbord langs de weg en er zit een sticker op de dashboard van de huurauto met een alarmtelefoonnummer van als je een Iriomotekat hebt aangereden. Natuurlijk bezoek ik dan ook het Iriomote Wildlife Conservation Center. Ik ben de enige bezoeker en wordt dan ook hartelijk verwelkomd. Entree is gratis en er is nog verrassend veel vertaald in het Engels. Meestal zijn dit soort tentoonstellingen in Japan enkel in het Japans.

Met een buffelkar bezoek ik nog even het eiland Yubu. Wat het bloemeneiland wordt genoemd. Er zijn mooie bloemen, maar omdat het  eiland enkel een geheel gecultiveerde tuin is.

Het resort waar ik vandaag verblijf is een wereld van verschil vergeleken met gisteren met een luxe kamer, een zwembad en een zeer uitgebreid buffet bij het diner. Ze hebben zelfs een awamori (lokale alcoholische drank op Okinawa) buffet. Niet slecht voor een laatste avond.